Synopsis, 2014

Θραύσματα εικόνων της πόλης, εικονικές προτομές ηρώων, τοπία που μοιάζουν με άλλα τοπία, μυστικές συλλογές, διερευνούν τη σχέση της φωτογραφίας με τη μνήμη, την πραγματικότητα και το φανταστικό. Ο Κωστής Αντωνιάδης προσκαλεί ετερόκλητα στοιχεία και μορφές σε νέες συνάφειες, επιβεβαιώνοντας ότι κάθε εικόνα σχεδόν αποτελεί τον τελευταίο απόγονο μιας γενιάς εικόνων. Κοιτάζοντάς την, υποστηρίζει, βλέπουμε την τελευταία πάντοτε επίστρωση, μια επιδερμίδα που ανάμεσα από τους πόρους της και τις ρωγμές της μπορούμε να διακρίνουμε την ανατομία του σώματος των εικόνων. Από την αρχή άλλωστε το έργο του συνόδευε η προειδοποίηση (ή ομολογία) πως οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα ή άλλες εικόνες είναι αναπόφευκτη.