Χάρτες (1988)

Κατά κανόνα, τα ταξίδια έχουν συγκεκριμένο προορισμό και οι εικόνες που συνοδεύουν τον ταξιδιώτη συνδέονται με την προσμονή αυτού που θα αντικρίσει όταν φτάσει εκεί. Οι εικόνες του αξιοθέατου παρεμβάλλονται αναγκαστικά στη θέα του κόσμου και κατά κάποιο τρόπο δίνουν το μέτρο της απόστασης ανάμεσα στην προσδοκία του τι περιμένουμε να δούμε και τι βλέπουμε στη πραγματικότητα. Στη σύγχρονη εποχή που οι εικόνες μας κατακλύζουν, είναι κρίσιμο το ερώτημα αν θα μπορούσε κανείς να αντικρίσει ένα τοπίο που όμοιό του δεν θα έχει ξαναδεί.
Οι «Χάρτες» ( 1996) ήταν ένα τρόπος να περιγραφεί η αδυναμία να δει κανείς ένα τοπίο που, όμοιό του δεν θα είχε ξαναδεί. Για ένα ταξίδι χωρίς οδικούς χάρτες και τουριστικούς οδηγούς ο Αντωνιάδης σχεδίασε τους δικούς του χάρτες, με χιλιομετρικές αποστάσεις, με τις φωτογραφίες του τοπίου τυπωμένες εξ’ επαφής και με ενθύμια.