Αλήθειες και Ψέματα, 1991 -2013

Η εγκατάσταση Αλήθειες και Ψέματα συνιστά έναν παιγνιώδη γρίφο, μια άσκηση ανάμεσα στην αναπαράσταση της αλήθειας και στην αλήθεια της αναπαράστασης. Συγκροτήθηκε σε διάστημα είκοσι περίπου χρόνων από τρεις ενότητες, στις οποίες ο Αντωνιάδης επεξεργάστηκε ψηφιακά οικογενειακές, χρησιμοποιημένες φωτογραφίες. Στην πρώτη ενότητα, τις Μαύρες Φωτογραφίες (1991), ο Αντωνιάδης αντέγραψε και μεγέθυνε, φωτογραφίες της στενής και ευρύτερης οικογένειας, χωρίς καθόλου επεμβάσεις. Επέλεξε όμως πόζες ελαττωματικές, σφιγμένες, αλλόκοτες, που δεν επικύρωναν το προκατασκευασμένο σενάριο οικογενειακής ευτυχίας και κοινωνικής αφομοίωσης. Στην ενότητα Τετράδια (1995) προχωρά ένα βήμα πιο πέρα. Διεισδύει ψηφιακά στις οικογενειακές αναμνήσεις: στέκει αντίκρυ από τους γονείς του ενώ ποζάρουν, αγκαλιάζει τη μητέρα του από τη μέση, παρακολουθεί τον εαυτό του και τον αδελφό του να παίζουν. Στο πιο πρόσφατο μέρος (2012) οικογενειακά φαντάσματα, σε ύφος πνευματιστικής φωτογραφίας του 19ου αιώνα, έρχονται να ταράξουν τη γαλήνη του. Αλλού, σε μια εξίσου εμφατική προσφυγή στο φανταστικό, εικονίζει τον εαυτό του να ίπταται ή μια θάλασσα να αψηφά προκλητικά τη βαρύτητα. Στην εγκατάσταση της σειράς αυτής ο Αντωνιάδης συνταιριάζει αναμνήσεις, ψηφιακές ωριμάνσεις και ανοιχτές υπερβολές. Το πέπλο μυστηρίου που πλανάται επιτρέπει να αναλογιστεί κανείς το δαιδαλώδες μονοπάτι που χωρίζει στις φωτογραφίες (και στις οικογένειες) τις αλήθειες από τα ψέματα.